Surfdudes & dudettes in hippie-paradise

(Blog inhaalmanoeuvre deel V – begin maart ‘14)

 

In Byron Bay vonden we twee weken lang een plaatsje voor onze tent in het Australische hippie-paradijs “the Arts Factory”. Een plaats om te blijven, direct bij aankomst voelt men zich al op zijn gemak & welgekomen. Onze camping is een dorpje op zich en er heerst een open festivalsfeertje. Gezien de staat & inrichting van vele grote tenten (matrassen, kasten, zetels, surfboards) wonen de meesten hier een stuk langer dan wij. Er is veel te doen, waardoor we niet zelden gewoon een dag in de “factory” verbrengen. We kunnen chillen aan het zwembad, in’t café of in de hangmatten. Sporten aan de pingpongtafel, in het zwembad, op het volleybalveld of bij de biljarttafels. Groenten oogsten kan men op een van de vele hectares land, in ruil voor wat onkruid wieden. Als men alsnog niet weet wat gedaan, dan sluit men zich gewoon aan bij een van de tal- en kostenloze workshops: we trommelen naar hartelust op de Djembee, leren survival-technieken en alles mogelijke over planten&bomen bij de “bushtucker-walk”, maken onze eigen arm- en voetbandjes uit palmbladen, enzovoort. Enzoverder.

‘s Avonds zijn er talent-shows, concerten, barbie’s en quiznights. Als er niets te doen is jammen er altijd wel een hoop hippies met hun vele instrumenten in de camping-community waar men meezingt, goedkope wijn drinkt of op een djembee tekeer gaat.

Korter samengevat: het verschil met de acociale, overbevolkte & stressige hostels in de grootsteden kan niet groter zijn. De agressieve, dronke idioten maken plaats voor vrolijke hippies op blote voeten. De drinkspelletjes worden vervangen door lezende enkele lezers, schakende duo’s, knutselende trio’s & musicerende quatro’s. En plus lijkt de moderne hippie gedisciplineerd aan de anderen te denken die ‘s nachts proberen te slapen. Een verademing!

 

 

 

 

4x the Arts Factory.

 

Djembe met Albert.

 

Knutselen met Inga.

 

Opvallend: in een hippie-dorp gaat men blootsvoets door het leven. Vandaar dit, de "lost shoes"-box.

 

Jammin'..

 

Ondanks ons gezellige community-leven wijden we nog een groot deel van onze kostbare tijd aan wat we in Ecuador voor het eerst probeerden: surfen. Zonder overdrijven is surfen met afstand de frustrerendste sport waar ik ooit aan begon (dit geldt ook voor Inga & Anita). We staan vol schrammen, deuken & barsten. Elke spier in mijn lichaam doet pijn en succes.. blijft een lange, zeer lange tijd uit. Soit, no way back, we willen dit land niet verlaten als dummies en zijn gemotiveerd op z’n minst een amateur te worden. Na drie frustrerende dagen komen Inga&ik op het grandiose idee een ander strand te proberen. Een spot met kleinere, langzame & lang uitgestrekte golven. Guess what? Op onverklaarbare wijze glijd ik mee, sta ik plots op mijn board en val niet onmiddellijk weer in het water. Ongelofelijkm maar waar. Surf ik op een golf? Oke, een kleintje. Een tragen. Maar hey! Een golf.. Spontane gelukschromosomen overmeesteren me. En guess what? Bij Inga gaat het er identiek aan toe! (dit gezegd zijnde, er is nog heel wat surfwerk aan de winkel, maar de motivatie kreeg een extreme boost!)

The surfer's code.

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze eerste mini-succesjes!

 

Jammergenoeg is Byron Bay ook de plaats waar we veel vroeger als verwacht afscheid moeten nemen van Anita. Zij moet wegens een knap tijdsschema enkele versnellingen hoger schakelen terwijl wij hier nog wat blijven. Dju. Nu kan ik Inga niet meer overstemmen met onze keus voor Chocolade, en heb ik niemand meer om hacky sack mee te spelen.. ‘t Ga je goed, Anita!

Hacky sack met Anita!

De Australische oostkust is niet enkel wondermooi. Ze wordt ook extreem overlopen. Bezoeken aan hoofdattracties moet men weken voordien boeken, of ‘t feesje gaat niet door. Dit spreekt onze filosofie van spontaan, ongepland, vandaag-op-morgen-reizen serieus tegen, maar we hebben geen andere keus. Highlights als Whitsundays (4weken vooraf boeken) en Fraser Island (2 weken) kunnen we onmogelijk ongezien laten. Daarom reizen we nu, voor het eerst in ruim anderhalf jaar, met een ingevulde agenda op zak..

PS: Dat je het Australische wildlife niet altijd moet zoeken bewijst volgende anekdote van op het strand:

Vlak naast enkele rotsen vinden we met ons tweetjes een mooi plaatsje voor een siesta. Tussen bos & strand is er wat schaduw, de perfecte plaats om vredig&verliefd in te dommelen. Tot een jonge vrouw ons angstig aanmaant om op te staan. En om plaats te maken. Voor die twee meter lange bruine slang, die vlak naast kruipt. Slik. Soit, eens het beesje verdwijnt onder enkele stenen is er voor ons geen reden meer om onze goede plaatsje in de schaduw te verlaten. Als Inga met haar board uit het water komt ziet ze echter een groep rond mij staan. Een dude maakt me net wakker met de woorden: “Excuse me, would you mind getting up for the dragon?”. ‘Course not! The dragon bleek een anderhalve meter grote varaan te zijn. Jep, we’re in Australia!

 

 

 

3x het mooie Byron Bay.

 

Bicycle race, of eerder helaasheid der dingen? Naakte hippie betoging!