Één jaar, and counting..

Enkele weken geleden vierden we ons jubileum. Dan verlieten we exact één jaar eerder Europa richting de Colombiaanse caraïben. Richting het onbekende. Het werd één van de mooiste, spannendste & zotste jaren uit mijn nog korte leven. Een jaar die voorbijgevlogen is als géén ander ooit tevoren. Wat begon als een lange vakantie is ondertussen uitgemond in iets groter. We kunnen het ons alvast nog niet voorstellen terug de stap naar het dagdagelijkse leven te wagen.

Maar waarom dan ook? Waarom zouden we onze machtige trip dan ook vroeger beëindigen als strikt noodzakelijk? De toekomst ligt open. Todo posible, nada seguro!

      Uiteraard zijn er toch wat zaken die men onderweg mist. Bij mij beperkt zich dat in de meeste gevallen tot het niet-materiële. Een overzicht(je):

-  Pap, mam & alle andere familieleden;
-  Cercle Brugge, goede vrienden & Ultras Bryggja;
-   ...
-  lange, zeer lange stilte..
-   ...
-   misschien een Duvel? Of een luid, vet & stinkend (Deutsch-)punkconcert met goedkoop bier in de hand?

Soit. Voor de rest eigenlijk helemaal niets. Integendeel. Hier volgen de dingen die ik überhaupt niét mis:

-  Verzuring & dagelijkse sleur;
-  routine & een geregeld bestaan:
-  vaste woonplaats & alle verplichtingen vandien;
-  Europese winter:
-  werken onder vast contract:
-  “gebrek” aan tijd.

Meerdere vrienden & ouders wezen me er al op dat ik aan’t slabakken ben en mijn blog verwaarloos. ’t Is waar. Vanaf vandaag (!) breng ik er verandering in & pen opnieuw op regelmatige tijdstippen iets, al is het maar een teken van leven, neer. Beloofd. Tenslotte bevinden we ons nog steeds aan de andere kant van de wereld..

Oktober 2012: Brugge, België.

November 2012: Villa de Leyva, Colombië.

Januari 2013: Puerto Lopez, Ecuador.

Maart 2013: Machu Picchu, Peru.

Mei 2013: Rio Beni, Bolivië.

Juli 2013: Cafayate, Argentinië.

September 2013: Melbourne, Australië.