Een extreem te laat gelukkig nieuwjaar, beste familie, vrienden & vriendinnen! Sinds Kerst heeft ons kleine reiscomputertje de geest gegeven, dus liet dit blogbericht alweer een hele tijd op zich wachten. Geen nood, binnenkort worden de rugzakken opnieuw ingepakt en dan hebben we weer tijd. Veel tijd! Meer informatie zal binnen enkele weken uiteraard hier te vinden zijn. Al kan ik misschien al verklappen dat we nog nooit zo zeer naar iets uitgekeken hebben..
Sinds vorige week is het besef dat we in Australie zijn in elk geval zeer toegenomen. Verschillende vrienden mailden me om te vragen of het uit te houden was in de hitte. Het antwoord is kort: neen.
Vier dagen lang steeg het kwik tot een stuk boven de veertig graden. Dan werkt men tien uur lang in het hete ijs-labo, is men blij frisse lucht te kunnen krijgen op de fiets en..... BAM! De verhoopte wind bleek niets meer te zijn als een reusachtige haardroger die recht in je gezicht op de hoogste stand staat te blazen. Dit is serieus.. heavy.
Overleven deden we desalniettemin, ook al was de enige aangename plaats de koude douche. Constant heeft men spontane zweetuitbarstingen, constant drinkt men water (zo'n vijf liter per dag). Constant is men oververmoeid omdat de hitte ook 's nachts geen andere oorden opzoekt. Zo kan men amper slapen, en als men dan al de slaap kan vatten wordt men elk halfuur uitgedroogd wakker. Hunkerend naar water.
Niet enkel wij hadden te lijden onder deze hittegolf, ook onze fellow Melbournians. Vier dagen lang was er geen kat op straat, werden winkels spontaan vervroegd gesloten, bleven mensen thuis in ziekte en ook ondanks de "heat wave specials" slaagden de coole cafe's er niet in volk op hun terrasjes te krijgen.
En dan, als uit het niets, tegen de vooravond op dag vier kwam de koele zuidenwind. Hij zag en overwon. Ondanks de vermoeidheid & een groot tekort aan slaap bleef ik koppig buitenzitten tot mijn ogen toevielen. Binnen bleef de warmte namelijk nog een tijd opgesloten, buiten was het leven eindelijk weer een beetje verdraagbaar. Opnieuw. Heavy.
Tijdens deze laatste avond was trouwens een sterke brandgeur te merken. In de straat was er niets aan de hand & ik vraag me nog steeds af van waar die afkomstig was. Grote kans dat het een bosbrand in de verte was....
Goed, ondertussen is't weer terug aangenaam zomers & ons vertrek komt dichter en dichter.
I'll keep you up to date!
Veel plezier in 2014!
Kenneth en Inga
PS: Mijn Australisch GSM-nummer veranderde niet. :-) (update)
