Hola
amigos!
We zijn alweer even in Ecuador en ook hier
bevalt het ons prima. In dit kleine maar zeer divers landje bezochten we al
indigene dorpen, grootstad Quito, een party-halflege-strandstad en kleine
vissersdorpjes. De afstanden zijn klein en daarom zijn de busritten ook
bijzonder ontspannend. Als men een maandje wil reizen in Zuid-Amerika kan ik
enkel al voor deze reden Ecuador aanraden! Met uitzondering van de Galapagos
eilanden (die we helaas moeten overslaan wegens budget) is het hier ook wat
goedkoper als in Colombia, onze record-minimumprijs voor een kamer in
laatstgenoemde is hier in Ecuador zowat de norm.
Quito heeft me over't algemeen meer
bevallen als verwacht. Tenminste tijdens de week. Door zijn hoogte kan je er
telkens genieten van verbluffende uitzichten op de bergen & heuvels, het
oude centrum is wondermooi & het nieuwe levendig. In de weekends vind je er
veel live-muziek in de bars (iets minder Belgische-avondmarkt-panfluiten als in
dorpen), de straten en parken zijn er daarentegen behoorlijk leeg qua animatie.
Jammer!
Wegens gebrek aan glühwein verwarmden we
ons 's avonds aan het lekkere Canelazo. Dit warm goedje bevat rum,
naranjilla-sap en verschillende kruiden zoals kaneel. Een aanrader!
Obligatoir aan ons verblijf in Quito was
een uitstap naar "el mitad del mundo", de evenaarslijn. We zitten dan
ook in Ecuador. In el mitad del mundo staat een groot aandenken, te midden van
een dorpje die verdacht goed lijkt op een pretpark-dorp, ter ere van de Fransen
die de evenaarslijn in de achttiende eeuw berekend hebben. Ironisch genoeg
ligt, volgens moderne gps-berekeningen, de echte lijn zo'n driehonderd meter
verder richting zuiden. Daar is een cool experimenten-museum. Ten noorden van
de lijn spoelt water weg in wijzerzin, ten zuiden tegen wijzerzin en op de lijn
zelf valt het water recht door het spoelgat. Op deze lijn kan men nog makkelijk
een rauw ei op een spijkerkop zetten (probeer maar eens in België!), en kan men
onmogelijk met de ogen toe op een rechte lijn lopen (drink een pint of tien en
hetzelfde effect krijgt men in België, probeer maar eens!).
Daarna was het tijd voor mijn eerste
bezoek aan de pacifische oceaan. Het weerzien met strand, zee en hutten was
prettig! Ik kon er mijn vijfentwintigste verjaardag (bedankt voor de mails, ik
beantwoord ze één dezer!) vieren in twee stijlen. Deel één was met de voetjes
in het water wandelen over verlaten stranden, afgerond met een lekker etentje
(vis, uiteraard) in een al bijna even verlaten vissersdorpje. Deel twee bestond
uit caïperinha's slurpen in een strandbar-partyhut een tiental kilometer
verder. Nice!
Na stops in Atacames & Mompiche zijn
we vandaag ten zuiden van de evenaar in Canoa aangekomen. Hier probeer ik
morgen voor't eerst in mijn leven de golven te trotseren op een surfboard, en
nemen we een uurtje les. Ik ben benieuwd en hoop tegelijkertijd dat het me
beter zal afgaan als onze salsa-les van vorige week in Quito.
Un dos tres, cinco seis siete!
Alvast een vrolijke kerst in België (&
Duitsland) gewenst,
Kenneth (schrijvend vanuit een strandbar
met salsa-muziek op de achtergrond, een Pilsener op de voorgrond en enkele
krabben van een vuist groot als -stil- gezelschap)
PS: Ik denk dat ik er na enkele chille
strandweken mentaal klaar voor zal zijn om -eens terug in het binnenland- de
plaatselijke lekkernij -een erfenis uit het Inca-tijdperk- te proeven,
verorberen. Cavia! Daarover later meer.
PPS: Wegens gebrek aan een hostel
met Wi-Fi post ik enkele foto's rond kerst. Beloofd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten