Living by doing nothing

Chiang Mai – Pai // 2 – 17 Februari 2015 // Soundtrack by NOFX

Chiang Mai, de grootste stad in het noorden van Thailand is een aangename plaats die zich laat verleiden er langer te blijven als men had gepland. We voelen ons onmiddellijk goed in ons vel, het enige wat we hier missen zijn de Thais. Gelijk waar men er rondwandelt stoot men quasi uitsluitend op andere toeristen. Ware het niet van de vele Thai-Food standen en souvenir-standjes, men waant zich thuis in Europa.

… en zoals thuis leven we hier ook. Nadat we plichtsbewust de belangrijkste tempels van de stad bezochten vloeit ons dagelijks leven over tot het gemoedelijke alledaagse. Belangrijk in het dagdagelijkse leven is, om maar een voorbeeld te noemen, de gezelligste coffee-shop van de stad te vinden en er stamgast te worden.

Ons sportieve programma mogen we ook niet blijven verwaarlozen. Daarom smeedden we een bijzonder plannetje. We willen “Muay Thai” (=Thai/Kickboxen) leren en trainen, een ganse week lang, twee maal per dag! Hoe onrealistisch ons plan is komen we pas na onze eerste sessie te weten: de training is zo hard, intensief en lastig, dat het na amper een maal al meerdere dagen duurt eer onze spierpijn langzaam begint weg te ebben. Het aantal sit- en push-ups ligt zo hoog dat we niet eens kunnen doen alsof we ze kunnen bijhouden. Neen, dit wordt niets. We beslissen onze bokshandschoenen nog voor het goed en wel begonnen is over de haag te smijten en als alternatief in het stadion - met een pintje bij de hand - te gaan om te zien hoe de profs zich in elkaar slaan.

Voor de rest wijden we ons toe aan de banale dingen in het leven. Zo ontbijten we bijvoorbeeld dagelijks een verse fruitsalade op de markt, liggen in Chiang Mai’s mooiste park op het gras, bekijken talloze mensen, eten onze lievelingsgerechten Pandaeng-Curry en Khao Soi, slenderen door de kleine steegjes en regelen enkele levensbelangrijke zaken: we herstellen mijn rugzak en testen onze sociale vaardigheden op de wekelijkse Couchsurf-meeting.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nachtkraampjes.. Our favourites!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Thais eten vlees..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.. veel vlees!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2x de zaterdagse nachtmarkt, om aan te tonen dat ik
niet overdrijf ivm veel toeristen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Door 762 bochten banen we ons dan verder een weg richting noorden, op naar het kleine bergdorp Pai, waar we ons in een wonderbare hut in’t groen settelen. Om het echte Thailand te vinden is men hier duidelijk aan het slechte adres, ook hier domineren de scharen aan toeristen de stad. Hoewel er in Pai niets, maar dan ook niets te zien is! Hier gaat het eerder erom de hippie-sfeer te genieten en het levensgevoel van een dergelijk oord te ademen. Bijvoorbeeld door simpelweg in de hangmat te schommelen of in een van de vele fancy café’s rond te hangen en niets te doen. De filosofie van deze plaats luidt dan ook officieel: “Living by doing nothing in Pai”. De toeristen- en souvenir-industrie speelt daar graag op in en komt tevoorschijn met duizenden t-shirts, postkaarten, magneten en alles waar toeristen zo geld voor op tafel leggen.

Onze hut.

Eerste opdracht van een dag in Pai.

Zeer idyllische brommertoeren..

.. Maar het eten is avontuurlijker..

:-) Gezouten sprinkhaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onnodig te vermelden dat we ons graag aan deze filosofie aanpassen. ‘t Is trouwens niet zo dat er daadwerkelijk niets gebeurde.. Hou je vast aan de takken van de bomen want… In Pai vinden we sinds het verlaten van Europa de EERSTE ECHTE PUNKROCKBAR! Perfecte muziekmix (ik wist direct dat het goed zat toen ik er passeerde en Stiff Little Fingers door de boksen hoorde knallen) , goedkoop bier, sigarettenrook, Nazis-Raus-stickers en een Crash-like sfeertje! En of dat werd gesmaakt!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2x de Blah-Blah-Bar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terugkijkend op onze tijd in Thailand moeten we toegeven dat we er ditmaal, ondanks een verblijf van vier weken, geen beetje in slaagden het eigenlijke land te leren kennen. Enerzijds is dit onze eigen schuld, omdat we de “toeristenroute” niet verlieten, anderezijds is het redelijk moeilijk om het hier heersende massatoeristenmachine te ontkomen. Daarmee wil ik trouwens niet zeggen dat we hier geen goede tijd hadden! Nope, de WOW-gevoelens ontbraken, maar genoten hebben we het in elk geval.

Met de comfortabele nachtbus gaat het terug naar Bangkok, van waaruit we een dag later voor dag en dauw op’t vliegtuig springen naar Myanmar (Birma). En of we dat zien zitten!