Vorsprung durch Technik! Met alle nieuwerwetse tools zoals Internet, reisgidsen, GoogleMaps, enzoverder-enzovoort voelen we ons wel eens té goed voorbereid op dat wat ons aan de volgende halte te wachten staat. Soms laten we dergelijke voorbereiding bewust zijn voor wat het is.
Onze trip naar Tafraout in het Anti-Atlas gebergte is daar een schoolvoorbeeld van. Zot hoeveel soorten “anders” er zijn in Marokko.
Maar eerst nog een kleine omweg. Taroudant wordt als “little Marrakech” omschreven. De gelijkenissen zijn alvast treffend. Het is een typische oriëntalisch-Arabische handelsstad met zijn obligatoire, grote overdekte markt, een grillige medina en een oerdegelijke straatkunstscene. We laten ons andermaal verdwalen tot onze zintuigen bijna ontploffen van alle weelde. We lopen voorbij standjes die zijden stoffen, boeken, tapijten, koper- of zilverwaren, oude horloges, lampen, radio’s of waterpijpen verkopen. De karkassen van koeien & schapen hangen aan haken voor de slagers hun deuren, de geur van vers gebakken deegwaren komt ons tegemoet en specerijen worden sierlijk tot kleine kleurrijke pyramides omgetoverd. Op de stoep staan tientallen mannen hun verse vruchten (per kilo of geperst) aan te prijzen. Net als in Essaouira lopen we er, ondanks de drukte, op’t gemak en tevreden rond.
Straatvermaak is een belangrijk bestanddeel van het openbare leven in Marokko. In zo goed als elke stad vind je een plein waar vanaf de late namiddag spectakel wordt aangeboden. Hier kunnen kinderen in op batterijen aangedreven speelgoedauto’s rondrijden, wordt gemusiceerd, zien we acrobaten halsbrekende toeren uithalen, kan je naar een therapeut of waarzegger en zelfs een theaterstuk bekijken. Hapjes, thee en sigarettenverkopers ontbreken hier uiteraard niet. Van oude pepflessen worden kansspelen gemaakt. De act die ons de grootste indruk nalaat is die van de storyteller.
Nauwlettend houden we deze man van middelbare leeftijd in de gaten. Met muzikale begeleiding en dramatische gesten doet hij met stijgende spanning zijn verhaal. Telkens komen meer mensen aanschuiven die geboeid aan zijn lippen gekluisterd zijn alvorens ze geld in zijn hoed smijten. Verdomd jammer, dat we geen woord verstaan. Ik probeer me dergelijk schouwspel voor te stellen op de markt van Brugge maar kan niet van de indruk ontdoen dat dergelijke vertellers maar een eenzaam bestaan zouden leven in België.
Dan gaan we terug de bergen in, ditmaal naar de Anti-Atlas. Deze omgeving overtreft mijn stoutste gedachten en laat me er onder de indruk zijnde even bij stilstaan hoe gevarieerd Marokko wel niet is. We settelen ons in het sympathieke Hotel les amis in Tafraout en beginnen van daaruit dagelijks een uitstap in een andere windrichting.
Een aanbeveling van onze reisgids is een bezoek aan de painted rocks, een “kunstwerk” van de Belgische artiest Jean Vérame. Die kwam in ‘84 op het idee enkele van de door regen & wind geslepen rotsformaties uit graniet,in het rood & blauw te schilderen onder de noemer “abstracte kunst”. De grijze zone tussen kunst en vernieling is groot. Ik vraag me af wat Jean erbij dacht zijn verfpotten hier leeg te strooien. Eerlijk? De natuur ís een kunstwerk op zich, hier, laat dat toch gewoon zoals het is. Ze doet al zot genoeg. Getuige daarvan onderstaande klimmende schapen. Ze eten namelijk het liefst hun blaadjes fris, wanneer ze nog aan de arganbomen hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten