Koffie, échte koffie!

Zondag bezochten we Hacienda Venecia, een plantage die onder andere koffiebonen levert aan Delhaise. Bij aankomst werden we direct verwend met een fuckin’ lekkere expresso (sorry, lieve oma's, meme en pepe). Het hoeft geen betoog dat dit verschrikkelijk deugd deed na een maand vol tinto. We kregen een enkele uren durende uitleg en rondleiding tussen de koffieplanten. De tour was af. Interessante info over het ganse proces (in Uganda vorig jaar kreeg ik niet meer dan “en dit zijn nu koffie-planten” te horen, een wereld van verschil), mooie wandeling, lekkere koffie & lunch en een oase van rust om enkele uren een siësta in een hangmat te houden.

Een dag later was het tijd om Andres’ woonplaats te verlaten en verder te trekken richting Salento. Dit is een klein bergdorpje waar alle cliché’s over Latino-Amerikanen samengepropt lijken te zitten in het plaatselijke café. Poncho's, snorren, cowboyhoeden, poker, pool, bier, ‘vuurwater’ en drieband. Verder is dit dorpje redelijk verlaten. Uiteraard biljarten we dan maar lustig mee. Een enkeling rijdt met zijn paard terug naar huis.De forel smaakt hier overheerlijk en van de verse vruchten die op straat worden verkocht krijg ik maar niet genoeg. Er volgen enkele rustige dagen, ’t is er wel de plaats voor!

Deze morgen stonden we vroeg op en was’t gedaan met de rust. We namen een jeep naar Cocora. Een twee uur durende eenzame wandeling in een zalig bergdal met landschappen zoals in “Platvoet en zijn vriendjes” en “Junglebook” (soms vertelt een foto meer duizend woorden, zie onderaan) later kwamen we aan in wat onze reisgids omschrijft als een koolibri-reservaat. Na ja, er stonden een viertal vogelhuisjes waar koolibri’s constant suikerwater drinken. Toch blijven die kleine vogeltjes leuk om te zien (we zagen ze ook al in een natuurpark in Manizales). Ze zijn klein, vliegen voor & achteruit en maken daar helicoptergeluidjes bij. We krijgen er thee en een groot stuk kaas zodat we de tocht terug uitgerust kunnen beginnen. Bij de jeeptocht terug hang ik achterop wegens plaatsgebrek. Terug in Salento vul ik mijn maag met de fameuze “Bandeja Paisa”, lekker!

Wat volgt is nog een kleine siësta (thuis wil ik ook zo’n hangmat!) en andermaal inpakken en wegwezen. Vannacht vertrekken we vanuit Armenia naar Bogota, Colombia’s hoofdstad. De rit duurt een uur of tien en warme kledij zit niet te ver weg in de rugzak. Ten eerste voor de busrit, ten tweede schijnt het in Bogota echt koud te zijn. We hebben (ok, op één uitzondering na) nog geen enkele backpacker of local wat positiefs weten te vertellen erover, dus we zijn eens benieuwd!

Ciao,

Kenneth

PS: Funnyfact: hostels die blind vertrouwen op vertaalcomputers, zie foto.

PPS: Onze kamer in Salento was aan de straatkant, opvallend was dat men er geen auto’s hoorde maar paardengetrappel schering en inslag was.

Koffieplantage + siësta.

Salento.

"Platvoet en zijn vriendjes"

"Jungle Book"

Bandeja Paisa.

Google translate?