El capital de la salsa

Cali! (zie Googlemaps) Zoals zijn bijnaam al aangeeft, daar wordt Salsa gedanst. We bezochten samen met onze sympathieke Couch-Surfing-hosts (waar we vier nachten verbleven) een Salsa bar die niets aan de verbeelding der cliché’s overliet. Alles zag er exact uit zoals ik me het had voorgesteld. Wij in Europa gaan uit om pinten te pakken, hier gaat men uit om te dansen (hoewel het bier, de rum en aguardiente toch rijkelijk vloeide). Nog voor elf uur was de dansvloer al stampvol en eerlijk, ze kunnen er iets van. Na wat pilsen vonden we een beetje moed en probeerden ons onopvallend tussen de meute te mengen. Met de nadruk op probeerden. Samen met onze onkunde werden we al snel aangesproken door een Mexicaans koppel die na een kleine partnerruil de leiding overnam. Na deze leerrijke introductie zetten we terug samen enkele pasjes die met de nodige verbeelding in de buurt kwamen van Salsa. Dolle pret was het in elk geval. Ons voornemen is om in de volgende grootstad eerst een uurtje les te nemen voor we nogmaals onze dancing shoes aantrekken. Olé!

Van salsa-city gingen we verder naar Colombia’s culinaire hoofdstad, Popayán. Omdat de boog niet altijd gespannen moet staan beslissen we er een drietal dagen hoofdzakelijk te gaan eten, rondslenteren in het prachtige koloniale centrum en siësta te houden. Het eten in Colombia vind ik lekker (Inga iets minder) maar niet bijzonder gevarieerd. Meestal eten we een middagmenu waarbij men voor een prikje soep (patatten), kip, chorizo of rundsvlees (schoezeule helaas), rijst, gebraden kookbanaan, patatten, bonen, klein slaatje, een drankje en soms een stukje fruit krijgt. Bij de panederia’s is de keuze tussen verschillende taarten, gebak en andere zoetigheden altijd zo groot dat het als bakkerskleinzoon bijna onvermijdelijk is om er elke dag enkele van te proberen.

Ondertussen zijn we deze namiddag aangekomen in San Agustín. Volgens de berichtgeving is er ’s nachts een kleine kans op FARC-activiteit op deze weg hierheen (ik verschiet er niet van, links en rechts enkel groene muren van jungle te zien, en dat voor uren aan een stuk. Geen nood, bij daglicht is het meer dan safe.), daardoor namen we met de vroegste bus het zekere voor het onzekere. Uiteindelijk bleek dat iets overdreven te zijn gezien we nog vijf uren voor zonsondergang al ter plaatse waren. Morgen staat een bezoek aan de archeologische site van de indiaanse, pre-Colombiaanse beschaving San Agustín (1000 v.Chr. tot 1500 n.Chr.) op het programma, overmorgen zijn we een dagje cowboy en trekken we erop uit per paard, een toeristische derby-foto mag niet ontbreken!

Afsluiten kan ik enkel en alleen met een welgemeende leve Cercle!

Kenneth

PS: De laatste week in Colombia is aangekomen. Volgende week is het tijd voor een nieuwe stempel in de reispas: Ecuador! Escúchameeee..

2x euh, salsa!

0-1 ploeg in Brugge!!