Goroka Show 2014 //
12 – 14 September 2014
Hoewel we anders niet de beste zijn in
tijdsplannen zijn we dit keer meer dan tijdig ter plaatse om een van de
grootste Sing Sing Shows (Sing Sing = traditionele zang & dans) in Papua
Nieuw Guinea te kunnen bijwonen. Meer dan 130 verschillende culturele groepen,
verspreid over het ganse land, zakken een maal per jaar af naar de Goroka Show.
De regulaire toegangskaarten kosten 5
Kina (anderhalve euro), voor de toeristen (en de handvol anderen die het zich
kunnen veroorloven) zijn er VIP tickets waarmee men enkele uren prive is met de
groepen. Die kosten dan ook twintig keer meer. Uiteraard sluiten we ons aan bij
de normale werkmens en staan daardoor lang in de grote meute (en brandende zon)
te wachten tot het terrein wordt opengesteld voor iedereen. Het doet wat raar
om de vele toeristen met zonnenhoed & reuzachtige camera’s als in de zoo
bij de geschminkte gezichten rond te zien foemelen. Maar toegegeven, deze
plaats is het paradijs voor elke (amateur-) fotograaf.
Bij het openen van de deuren banen alle
groepen zich 1 voor 1, dansend & zingend een weg door de wachtende
meute naar de (dan nog VIP-only) showgrounds. Wanneer we ons goed tot op de
eerste rij dringen zien we ze allemaal voor onze neus voorbijfeesten en staan we
er middenin. Na enkele uren wordt de weide toegankelijk voor iedereen. Daar
staan alle stammen zingend en dansend zich te tonen aan de buitenwereld. Ten laatste hier beginnen de
hersenen in overdrive te raken. Al die indrukken, al die kleuren, al deze
gezangen. We weten niet waar we eerst moeten kijken. In elke hemelsrichting
staan een paar stappen gelijk aan het zien van iets nieuws, iets anders, iets
grappigs, iets cools. Sommige groepen entertainen (bvb de naakt dansende
peniskoker-mannen), anderen marcheren, springen, zingen luid in koor in een van
de 800 stamstalen of blijven non-stop vast in hun opzwepende dansen.Dit alles in hun traditionele kostuums, gamaakt van gras, bamboe, bladen, bloemen, veren, schelpen, etc. Daarbovenop zijn vooral de groepen uit de Highlands kleurrijk geschminkt. Een explosie van het verfpallet als het ware, gelijk waar je heen kijkt. We zien 1 groep met Coca-Cola banners en vragen ons luidop of de rest daarin zal meegaan.
Deze drie drukke dagen zijn een eenmalige, unieke ervaring. Enkel en alleen daarvoor is het al de moeite om eens naar PNG af te zakken. Voor het eerst tijdens onze tijd in Papua Nieuw Guinea zien we veel georganiseerde reisgroepen en toeristen. Een speciale ontmoeting volgde op de laatste dag. Daar zag ik met mijn huisdokter Hudders voor het eerst iemand uit Brugge sinds twee jaren. Er volgde een aangenaam gesprek tot onze wegen opnieuw scheidden.. Om nog wat meer foto’s te maken!
Veel meer kan men
over zo’n spektakel niet schrijven. Onderstaande foto’s zijn een wild
samengesmeten pixel-impressie zonder aanspraak te willen nemen op volledigheid
of enige vorm van orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten