Couleur café

Saint-Louis – Lac Rose – Dakar // 30 januari – 24 februari 2019 // Soundtrack by Serge Gainsbourg

In Senegal’s noorden vinden we niet enkel Matti, maar ook een aangename vibe terug. Saint-Louis is een oude koloniale stad – naast haar Frans verleden kan je niet kijken – met een grootstad-flair die we al even niet meer meemaakten: concerten, open-air-cinema, bier&wijn, lekker eten en een groot AirBnB-appartement.

Eerste indrukken van Senegal: men vrolijkt het leven op, men laat zich gelden, men is aanwezig.

KLEURRIJK: kledij, stadsbussen of vissersboten.

LUID: moskeeën, discussies & marktstandjes. Aan de hand van volgend niet te onderschatten businessmodel sparen de marktkramers hun stemmen: met recorder en megafoon op volle luidsterkte wordt een reclameboodschap één keer opgenomen en duizenden malen afgespeeld. Simpel & geniaal. Vooral wanneer het een kakafonie van 10 verschillende is die je allemaal hoort maar aan geen kanten verstaat.

VOL: hier zijn véél mensen op een kleine ruimte. Altijd iets te zien. Altijd iets te doen.

Daar waar ik echter het meest van onder de indruk ben is de doodgewone voorbijgangster. Ze wandelt voorbij met stapels, pakjes, wateremmers of ganse fruitschalen die met een ongeziene precisie op haar hoofd balanceren. Magic, it is. Al zittend, wandelend, rennend, pratend of – jawel – borstvoeding gevend negeert ze als een volmeesterd acrobate de zwaartekracht. Het kind dat gewikkeld in een doek op haar rug hangt mag stuiptrekken zoveel het wil. De waren op haar hoofd blijven stil & sierlijk liggen. Zij heeft stijl.

Ondertussen bekijken we ook eens de opties en mogelijke trajecten voor de komende maanden. Niet dat we dat zo graag doen, maar het moet. Om via de landsgrenzen te willen reizen in West-Afrika moeten we ons wat informeren over de verschillende toelatingsvoorwaarden van de komende landen. Meestal zal voordien een visum moeten aangevraagd en betaald worden. Dat kan enkel in de toebehorige ambassades of consulaten (die niet overal te vinden zijn en serieus in prijs kunnen verschillen). Anyway. Om een lang verhaal kort te maken. Na enkele dagen opzoekingswerk vinden we amper betrouwbare bronnen online en stellen ons detective-project nog wat uit. Liever gaan we een ijskoude Gazelle drinken met Matti. We gaan de problemen wel oplossen wanneer ze zich voordoen.

Kort voor Dakar stoppen we nog aan de Lac Rose. Het bruingrijze water van dit vermeende roze meer laat zich met enige zin voor fantasie als shade of rose definiëren. De omgeving vol bouwwerven, enkele luxehotels en kamelen-/quadverhuur voor toeristen boeit ons ook maar zozo.

Jedoch ontdekken we een klein paradijsje in de vorm van Camping Nomade. Gastgever Soulayman heeft een utopie-gemeenschapje opgebouwd met enkele hutten, palmbomen, hangmatten, kunst, vegetarische spijzen uit de eigen tuin, enkele puppies, muzikanten en kampvuurmomentjes. Groter kan het contrast niet zijn met de volgende bestemming..

In Senegal’s hoofdstad ontdekken we namelijk het tegendeel: uitlaatgassen, file, haast & spoed. We blijven er echter een kleine twee weken hangen. Eerst en vooral volgt een leuk wederzien met mijn Brugse vriend Wouter en zijn echtgenote Sarah, we mogen er blijven logeren en doen zoals we thuis zijn. Bedankt voor jullie ongeremde gastvrijheid!! Ten tweede lijkt ons deze miljoenenstad de best mogelijke om onze kapotte spullen te vervangen. Het houdt ons lang zoet, maar na meerdere dagen zoeken kunnen we terugkijken op volgende buit: de ideale camera, een tent, powerbank en wat kabeltjes.

Een dikke merci, Wouter & Sarah!!

Ten derde: Dakar is de eerste én laatste plaats in West-Afrika met een gecertificeerde PADI-duikvereniging. Ik twijfel niet en volmaak er in een kleine week mijn cursus als “Advanced Open Water Diver”. Next step: "Rescue Diver"!